Achtste-groepers huilen niet krijgt na een theatervoorstelling ook een verfilming. Karin van Holst Pellekaan heeft het scenario geschreven. Het boek is nog steeds erg populair bij scholieren. De hoofdrol van Akkie gaat gespeeld worden door Hanna Obbeek, die ook te zien was in Briefgeheim van Jan Terlouw. Natuurlijk is het boek in alle Westfriese bibliotheken te vinden. Kijk maar hier.
Tarsem Singh, regisseur van The Fall en The Cell werkt opnieuw aan een oogverblindend mooie film, getuige de vrijgegeven trailer. Het wordt een epos over de Griekse godenwereld met als ondertitel War of the Gods. In de cast een paar grote namen: Henry Cavill, Mickey Rourke en John Hurt. De Amerikaanse release is op 11-11-11.
Jack Nicholson wist al jong dat hij thuishoorde in Hollywood. Via een baantje als loopjongen bij MGM blufte hij zichzelf in beeld bij de grote bazen en kreeg wat kleine rolletjes. Hij ontmoette regisseur Roger Corman en speelde al snel in allerlei B-films. Hij voelde zich als een vis in het water en zijn ondeugende charme hielp hem verder op weg naar de top. Hij heeft altijd met volle teugen genoten van alles wat Hollywood de sterren biedt. Voor zijn acteerprestaties heeft hij 11 Oscarnominaties op zijn naam waarvan er 3 zijn toegekend: Voor One flew over the cuckoo's nest, As good as it gets en Terms of endearment. Daarnaast ontving hij 7 Golden Globes.
Het Eye Film Instituut presenteert van 30 juni t/m 31 augustus een Jack Nicholson retrospectief. Er zullen in een maand tijd meer dan dertig films worden vertoond. In de bioscopen draait One flew over the cuckoo's nest en ook op TV zijn veel Jack Nicholson-films te zien. Ik laat me graag weer inpakken door deze duivelse charmeur.
The Trip is in meerdere opzichten een uitzonderlijke film. Het verhaal is mager te noemen, slechts twee hoofdrolspelers, komieken die zichzelf spelen, geen romantiek en geen snelle actie. Toch is The Trip anderhalf uur kostelijk kijk- en luisterplezier, vooral voor engelstaligen want de vertaling is niet optimaal.
Steve Coogan en Rob Brydon zijn tot elkaar veroordeeld in een roadtrip van een week. Steve heeft een opdracht geaccepteerd om een artikel te schrijven over toprestaurants. Hij vraagt Rob mee te gaan, maar de heren zijn niet elkaars gedroomde gezelschap. Ze gaan een verbaal steekspel aan om de tijd aan talloze tafels, in hotelkamers en de auto door te komen. Wie het grappigst is, die wint. Over de kwaliteit van de gerechten en de restaurants wordt zelden iets gezegd.
Steve en Rob zijn geestig, scherp en zo knap in het imiteren van sterren, dat deze film een aaneenschakeling van hilarische scenes is. Gedurende de film blijft de kijker twijfelen of Rob en Steve zichzelf spelen of zichzelf zijn. Regisseur Michael Winterbottom heeft hiermee een totaal andere film afgeleverd, dan de thriller The killer inside me uit 2010. The Trip lijkt meer op zijn film 24 hour party people. Ook hierin had Coogan een hoofrol, waren fantasie en werkelijkheid lastig te onderscheiden en viel er veel te lachen. Een waarschuwing: Na deze film zult u lange tijd geen coquilles St. Jacques meer kunnen zien. Een voorproefje:
Na het succesvolle The American gaat fotograaf/regisseur Anton Corbijn opnieuw een thriller verfilmen. Dit keer een thriller van John le Carré, Aangeschoten wild uit 2008, vertaling van A most wanted man. Meer informatie over het boek en welke Westfriese bibliotheken het voor u hebben vind u hier. Andrew Bovell schrijft het scenario van A Most Wanted Man. Hij schreef ook Edge of Darkness met Mel Gibson.
Dreamworks heeft weer een prima animatiefilm afgeleverd. Regisseur Jennifer Yuh Nelson had hiervoor een goed script in handen, dat samen met de technisch perfecte animatie van de Dreamwork studios een film mèt inhoud en een spetterde afwerking heeft opgeleverd. Po, Lord Shen, Tigress en Monkey zijn allemaal figuren met een karakter. De stemmen worden verzorgd door gerenommeerde amerikaanse acteurs. De nederlands gesproken versie mist die kwaliteit helaas. Hier is alvast de amerikaanse trailer.
Annie ( Liana Liberato) heeft een internetvriendje. Hij heet Charlie (Chris Henry Coffey). Hij is zeventien, leuk, lief en begrijpend. Ze kan haar puberproblemen aan hem toevertrouwen. Ze zijn stapelverliefd op elkaar. Pas als ze hem eindelijk ontmoet, ziet ze dat hij veel ouder is. Maar liefde is blind en ze laat zich overtuigen. Ze vertrouwt hem en hij maakt schandalig misbruik van haar vertrouwen. Dan komen ouders, vriendinnen en iedereen om Annie heen er achter wat er gebeurd is en hoe Charlie is. Er ontstaat een pedofielenjacht, waarbij Annie op niemand meer kan vertrouwen. Niet met haar verdriet en niet voor steun of begrip. Haar eenzaamheid is hartverscheurend. Pas nadat ze geconfronteerd wordt met het bestaan van andere slachtoffers, moet Annie onder ogen zien dat haar liefde gebaseerd is op Charlie's leugens. Regisseur David Schwimmer pleit met Trust voor een wat minder hysterische omgang met seksueel misbruik, wijst op de risico's van jeugd en internet en op de seksualisering van de samenleving. Een andere film over internetverleiders, "Catfish", is vanaf nu in de Westfriese bibliotheken beschikbaar.
Meestal wordt op dit blog gemeld, dat van een boek een film is uitgekomen. Nu een keer andersom. Het boek Ik ben niet bang naar het boek van Niccolo Ammaniti is in 2005 prachtig verfilmd door regisseur Gabriele Salvatores. Nu is na jaren eindelijk een herdruk van het boek verschenen en zijn zowel de film als het boek weer volop beschikbaar in de Westfriese bibliotheken. Een aangrijpend verhaal over een jongen, die met niemand kan praten over de verschikkelijke ontdekking die hij doet in een korenveld.
Een heerlijke film voor liefhebbers van het blad Penny, liefhebbers van paarden en voor liefhebbers van een goede Nederlandse familiefilm. Met de regie van Steven de Jong kun je vertrouwen op vakwerk. Het verhaal klopt en spreekt aan. De opnamen op het strand zijn heerlijk voor het vakantiegevoel. Gewoon een gedegen Nederlandse jeugdfilm.
Gelukkig! Eindelijk eens een volwassen film over normale jongeren van Marokaanse afkomst. Geen clichematige, schreeuwerige machomannetjes met gebaartjes en flauwe humor. We zijn Shouf shouf habibi eindelijk voorbij. In de roadmovie van regisseurs Jim Taihuttu en Victor Ponten zien we Nasdin Dchar, Chico Kenzari en Achmed Akkabi in een taxi op weg van Nederland naar Marokko. Ze ontmoeten anderstalige mensen, rascisme, homo's en vrouwen en ze leren van die ontmoetingen. Ze denken na over hun toekomst en beseffen dat het tijd wordt om keuzes te maken. Ze zijn alle drie midden twintig en je kan tenslotte niet je hele leven blijven doen wat je ouders of de straat van je verwachten. Hun vriendschap en hun zelfkennis wordt op de proef gesteld. Een interessante film en nog leuk ook. Wat wil je nog meer.
Regisseur Duncan Jones heeft met zijn debuut "Moon" al bewezen, dat hij SF en actie met een intrigerend plot kan smeden tot een spannend geheel. Net als in het indrukwekkende Moon, is in Source Code de hoofdpersoon (Colter - Jake Gyllenhaal) een pion in de handen van een overheidsorganisatie. Hij is militair piloot en denkt zich te bevinden in zijn neergestorte helicopter. Via een beeldscherm ontvangt hij de opdracht een terrorist te stoppen, die een bom wil laten afgaan in een volle trein. De bom ontploft, maar door een timeloop van 8 minuten kan hij telkens teruggeplaatst worden in de trein om een nieuwe poging te doen. Zijn timeloop begint iedere keer met een gesprek met de mooie medepassagiere Christina (Michelle Monaghan). Terwijl de kijker inmiddels begrijpt wat er werkelijk gaande is, smeedt Colter een plan om de timeloop te saboteren. Een geweldige aanrader! Nieuwsgierig naar "Moon"? Leen de film in de Westfriese bibliotheken.
Tous les soleils is de tweede film van regisseur/auteur Philippe Claudel. Zijn eerste film, Il y a longtemps que je t'aime met Kirstin Scott Thomas in de hoofdrol, was een groot succes en een indringend drama. Dan valt het niet mee om de hoge verwachtingen met je tweede film waar te maken. Het is bovendien een totaal ander genre film. Komedie is blijkbaar niet Claudel's sterkste kant, want Tous les soleils stelt enigszins teleur.
Een vader en een puberdochter wonen samen in Straatsburg. Alessandro (Stefano Accorsi) is nog steeds niet over het verlies van zijn vrouw heen en weet maar niet hoe zijn leven weer op te pakken. Zijn broer Luigi woont bij hen in en probeert met zijn nichtje Irina om Alessandro weer aan de vrouw te helpen. Alle verwikkelingen er omheen zijn grappig bedoeld, maar hebben iets treurigs. Daardoor wordt de film eerder genant dan grappig. Misschien kan Claudel zich beter houden bij het schrijven van prachtige boeken en bij dramafilms. Mij zou hij er een groot plezier mee doen. Il y a longtemps que je t'aime is een van de beste films die ik ooit heb gezien. Hier is de trailer van Tous les soleils.
